Tuna geliyor!!

İşlerin ne zaman tadı kaçtı biliyor musunuz ? Doğuma şöyle 1 hafta kalıpta artık tüm gerçekleri görmeye başladığım zaman!! Aynaya bakıyorum,suratı ayakları şişmiş,parmağına yüzükleri olmayan,ağlama krizlerinde bir insan var karşımda.O hamilelik ışıltısı da bana son hafta teşrif etti.40 hafta bekledim oysa ki kendisini.

Doktorum 31 Ocak’ta sancım gelmezse suni sancı vereceğini eğer olmazsa sezeryan doğuma alacağını söyledi.Tabi ben normal doğurmaktan günahım gibi korksam da normal doğum yapmak istiyordum.O yüzden 30 Ocak günü asla yerimde durmadım.Annem bende kalıyordu zaten.Önce güzel bir kahvaltı yaptık.Sonra evi temzilemeye başladık.Ben en son o koca göbekle banyo da çamaşır makinesini çekip arkasını siliyordum.Deli kuvveti gibi bir şey geldi bana o gün.

Eşim işten gelince tatlı yemeğe gitmek istedim.Bir de acındırıyorum kendimi.Adam hayır demediği halde ‘’ben yarın doğuma giriceğim, bir daha yiyemem ‘’ falan diyorum.Hazırladık gidiyoruz ama benim ayaklarım balon gibi,montum olmuyor,patlamak üzere bir haldeyim.O hamilelik ışıltısı son hafta geldi dedim ya,onun gazı ile makyaj da yapmadan geziyorum.Neyse yedik içtik tam cafeden çıkarken belime bir ağrı girdi.Ay ne bileyim ben doğum sancısı nasıl başlar.

Film ve dizilerde gördüğümüz bir anda sancı başlıyor ve çığlık çığlığa hastaneye gidiyoruz olayı abartıdan başka bir şey değilmiş.Cafeden gelince ufak ufak ağrılarım oldu ama çok yorulduğum için olduğunu düşündüm.Sabah sezeryana gireceğimi düşünerek hazırlandım.Geceden itibaren bir şey yememem söylendiği için aç uyudum.Sabah 5'te bir uyandım ki oğlum geliyor. Nişanım gelince bütün evi kaldırdım.Saçıma fön çektim biraz makyaj yaptım.Baktım hala iyi hissediyorum,oturduk belgesel izledik bilinçsiz bir şekilde.Saat 6 olunca evden çıktık.Şimdi ki aklım olsa bütün sancıları evde çeker son dakika giderdim hastaneye.

Benim doğumhaneye bir girişim var aman Allah'ım. Montun kolları olmadığı için hanım ağa modunda omuzlarda taşıyorum,saç baş yapılı falan ‘’ doğuma geldim ben’’ dedim.Kadının suratıma boş boş bakışı,benim gereksiz öz güvenim,sabahın körü de birleşince enteresan bir hal aldık.

Doğum benim için hayatımın dönüm noktası oldu.O az önce dediğim gereksiz öz güvenle girişim var ya,bir de onun çıkışı oldu.Kaplan gibi girip kedi gibi çıktım : )

Nasıl mı çıktım ? Onu da anlatacağım çay,kahve alıp gelin :)